در طول دهه 1980، شهر دبی رشد سریعی را تجربه کرد زیرا از وابستگی انحصاری به نفت فاصله گرفت و گردشگری و تجارت را به عنوان یکی از راه های کلیدی برای تنوع بخشیدن به اقتصاد خود قرار داد. این شهر در سال 1985 با معرفی شرکت هواپیمایی امارات، ارتقا یافت.
پیش از راه‌اندازی این شرکت، شرکت هواپیمایی بحرینی Gulf Air اصلی‌ترین شرکتی بود که به فرودگاه DXB خدمات رسانی می‌کرد، اما با گذشت زمان این شرکت خدمات خود را کاهش داد که این اتفاق منجر به نیاز به یک شرکت هواپیمایی برای فعالیت در خارج از دبی شد.
پیش از اینکه شیخ محمد بن راشد آل مکتوم ولیعهد فعلی دبی و حاکم امارت شود، وزیر دفاع امارات متحده عربی بود. وی این سمت را از زمان تشکیل کشور در سال 1971 تا 14 ژوئیه 2024 بر عهده داشت و در زمان وزیر دفاع خود، موریس فلانگان، رئیس وقت آژانس ملی مسافرت هوایی دبی (که بیشتر با عنوان dnata شناخته می شود) را مسئول راه اندازی یک خط هوایی جدید کرد.
این ایرلاین قرار بود به طور مستقل از خانواده سلطنتی دبی، فراتر از مبلغ اولیه 10 میلیون دلار، فعالیت کند و طی پنج ماه در سال 1985 راه اندازی شود.
امارات ایرلاین سپس در اکتبر 1985 فعالیت خود را آغاز کرد.
اولین پروازهای این شرکت با دو هواپیمای اجاره ای از خطوط هوایی بین المللی پاکستان با یک بوئینگ 737 به کراچی و یک ایرباس 300 B4 به بمبئی انجام شد.
این هواپیماها دارای تایپوگرافی قابل تشخیص امارات در کنار خود و پرچم امارات در قسمت دم بودند. اگرچه این هواپیماها در طول سال ها دستخوش تغییرات زیادی شده اند، اما نقطه اصلی ظاهر آن ها تا به امروز همانند گذشته باقی مانده است.
در جولای 1987، دبی اولین هواپیمای خود که یک ایرباس A310-304 بود را از تولوز وارد کرد.
در پایان این دهه، امارات به 14 مقصد پرواز داشت. در سال 1985 به بمبئی، دهلی کراچی و دبی، در سال 1986 به امان، کلمبو، قاهره و داکا، در سال 1987 به ماله، فرانکفورت و استانبول، در سال 1988 به دمشق و سپس در سال 1989 پروازهای خود را به جده و کویت آغاز کرد.
سال 1992، امارات سیستم های ویدئویی را به پشتی های صندلی در هر کابین اضافه کرد. در اواخر همان سال، امارات به یک ترمینال خروجی بازسازی شده در DXB نقل مکان کرد و هفت فروند بوئینگ 777 جدید سفارش داد. اگرچه سفر در خاورمیانه در این مدت در نتیجه جنگ اول خلیج فارس ضربه خورده بود، اما خرید هواپیماهای جدید نشان داده بود که هنوز اعتماد به این صنعت وجود دارد.
در دهه 90 ترمینال دوم در فرودگاه DXB افتتاح شد که به این معنی بود که فرودگاه ظرفیت پذیرش 2 میلیون مسافر در سال را داشت.
این شرکت هواپیمایی در دهه 1990، 28 مسیر جدید از جمله لندن هیترو، هنگ کنگ، کوالالامپور و پاریس را اضافه کرد. در سال 2005، این شرکت هواپیمایی، 42 هواپیمای بوئینگ 777 را خریداری کرد تا بتواند به مقاصد بیشتری در سراسر جهان خدمات رسانی کند.
برای طرفداران فوتبال، اولین چیزی که با شنیدن نام امارات به آن فکر می کنند، خط هوایی نیست، بلکه نام استادیوم فوتبال آرسنال است. این شرکت هواپیمایی در سال 2004 حق نامگذاری باشگاه انگلیسی اشبرتون گروو را خریداری کرد و 20 سال بعد به حمایت مالی باشگاه ادامه داد.
تا سال 2010، 46 مسیر دیگر نیز از جمله نیویورک، تورنتو، اوزاکا، سئول و لس آنجلس به ناوگان اضافه شد. در سال 2013، بزرگترین فرودگاه دبی یک کانکس A380 را در فرودگاه بین المللی دبی اضافه کرد تا به ناوگان هواپیماهای A380 این شرکت خدمات رسانی کند. یک سال بعد، امارات با ارزش تخمینی 3.7 میلیارد دلار به عنوان با ارزش ترین برند هواپیمایی جهان شناخته شد و در سال 2020 به بزرگترین شرکت هواپیمایی بین المللی جهان تبدیل شد.
امروزه، هواپیمایی امارات به 158 مقصد در 85 کشور در سراسر جهان پرواز دارد و به لطف قراردادهای مشارکت با شرکت های مسافرتی در سراسر جهان، به 1700 شهر متصل است.

رویال توریسم
تجربه ماجراجویی در صحرای ابوظبی